Demineralizacja wody polega na usunięciu z niej wszystkich kationów i anionów. Częściowe usuwanie jonów jest odsalaniem.

Demineralizację stosuje się w celu uzyskania wody o bardzo dużej “czystości” która jest wykorzystywana w niektórych gałęziach przemysłu, np. do celów kotłowych.

W oczyszczaniu wód zawierających ponadnormatywną ilość substancji rozpuszczonych, a przeznaczonych do picia i na potrzeby gospodarcze, stosuje się odsalanie.

Zmiękczanie polega na usuwaniu ogólnej twardości wody w procesie wymiany jonowej. Podczas przepływu wody przez żywicę jonowymienną zachodzi proces wymiany jonowej. Jony wapnia i magnezu, które odpowiedzialne są za twardość wody, wymieniane są na jony sodowe – nie powodujące twardości.

Woda zmiękczona kierowana jest do instalacji wodociągowej, a ścieki po regeneracji do kanalizacji. Regeneracja ma na celu wypłukanie ze złoża zatrzymanych wcześniej zanieczyszczeń mechanicznych oraz przywrócenie zdolności jonowymiennych złoża jonowymiennego. Regeneracja przeprowadzana jest z użyciem reagentu  – nasyconego roztworu chlorku sodu – NaCl, w postaci sprasowanych tabletek w ilości ok. 120 gram na litr złoża (z powodów technicznych, nie wolno jednak używać soli kuchennej).

Woda poddawana zmiękczeniu powinna być pozbawiona żelaza i manganu.

Twardość wód naturalnych, w zależności od ich pochodzenia, zawiera się w granicach od 8 do 30 stopni niemieckich.
Nadmierna twardość wody jest zjawiskiem niepożądanym zarówno w procesach przemysłowych (kotły parowe, układy chłodnicze, przemysł włókienniczy), jak i dla celów konsumpcyjnych. Podczas ogrzewania na ściankach garnków, kotłów itp. powstaje kamień kotłowy, który pogarsza przewodnictwo cieplne, co w konsekwencji powoduje straty energetyczne, jak również może być przyczyną poważnych awarii.

Związki żelaza w wodzie pochodzić mogą z różnych źródeł: z gruntu, z zanieczyszczeń ściekami, z korozji żelaznych zbiorników i przewodów.

Wody żelaziste mają nieprzyjemny, specyficzny zapach i żelazisty smak, skłonność do osadzania szlamów w rurociągach, grzejnikach, pozostawianie plam na pranych tkaninach, pokrywanie żółtymi plamami porcelany i szkła, ujemny wpływ na jakość produktów spożywczych i wyrobów przemysłowych.

Wody żelaziste sprzyjają rozwojowi bakterii żelazistych w instalacjach gdzie wytwarzają rdzę gąbczastą lub nitkowatą – co powoduje zatykanie przewodów. Istota odżelaziania wody polega na utlenianiu jonów Fe(II) do Fe(III) i usuwaniu wytrąconych związków z oczyszczonej wody w procesie sedymentacji i filtracji.

Odżelazianie wody można realizować na drodze:

• napowietrzania (aeracja) i filtrowania
• napowietrzania, nawapniania i filtrowania
• koagulacji.

O wyborze metody decydują: pochodzenie wody, skład fizykochemiczny wód naturalnych, ilość i rodzaj występujących związków żelaza.

Oferujemy pełny serwis urządzeń do filtracji i uzdatniania wody.
Serwisujemy filtry do wody pitnej, zmiękczacze, odżelaziacze, odwróconą osmozę, sterylizatory UV oraz inne

Zamów serwis w – Dziale Serwisowym –

Posiadamy pełna gamę części zamiennych do urządzeń uzdatniających wodę.

W sprawie części lub materiałów eksploatacyjnych skontaktuj się z Działem Technicznym.

Podejmujemy się również realizacji zamówień nietypowego towaru z branży.

MATERIAŁY EKSPLOATACYJNE do oczyszczania wody pitnej i technologicznej

Posiadamy w sprzedaży:

HYDRO-MIN – Preparat do uzdatniania wody w instalacji kotłów parowych

Zastosowanie i właściwości:

• Hamuje procesy korozyjne w instalacji kotła parowego.
• Usuwa kamień kotłowy w trakcie eksploatacji, bez konieczności postojów.
• Nie dopuszcza również do formowania się nowego kamienia kotłowego.
• Przeciwdziała pienieniu się wody w kotle przyczyniając się do produkcji czystej i neutralnej pary technologicznej.
• Chroni instalację kondensatu przed korozją.

Dawkę preparatu HYDRO-MIN dobiera się na podstawie ilości i parametrów wody zasilającej kotły parowe. Preparat dozuje się za pomocą pompki dozującej w postaci skoncentrowanej lub rozcieńczonej. Dawki preparatu zależne są od jakości wody zasilającej kocioł. Dokładne dawki określane są na podstawie analiz wody.

 DWUTLENEK CHLORU – Preparat do dezynfekcji wody

 Zalety dwutlenku chloru:

• Skuteczność dezynfekcji niezależna od wartości pH
• Kilkudniowa stabilność stężenia w instalacjach wodnych
• Degradacja biofilmów w rurociągach i zbiornikach zapewnia skuteczną ochronę całych systemów wodnych przed bakteriami
• Legionella
• Brak reakcji ze związkami amonowymi
• Działanie bez generowania chlorofenoli, trójhalometanów i innych węglowodorów chlorowanych

Zastosowanie :

Dwutlenku chloru stosujemy do dezynfekcji wody w placówkach publicznych, które wymagają czystej mikrobiologicznie wody, takich jak :
– szkoły, przedszkola, żłobki,
– szpitale, sanatoria, uzdrowiska,
– hotele, restauracje, baseny,
– domy opieki społecznej,
– w publicznej sieci wodociągowej,
– przemyśle spożywczym,
– produkcji napojów,
– w myjniach butelek (ostatnie płukanie),
– płuczkach butelek i PET,
– pasteryzatorach,
– chłodnicach,
– autoklawach,
– w przygotowaniu wody do płukania owoców i warzyw,
– do płukania ryb, owoców morza, drobiu itp.

Szczególnie polecany jest w miejscach, w których występują problemy z bakteriami Legionelli, coli itp.

Preparaty do korekcji PH wody

HYDOS C 20

HYDOS C 20 stosowany jest głównie do podniesienia odczynu pH medium, do którego jest dozowany. Stosowany jest w celu kontroli korozyjności wody, ma również duże znaczenie dla stabilizacji wody korozyjnej.

Promienie ultrafioletowe skutecznie niszczy mikroorganizmy, maksymalna efektywność destrukcji stwierdzono przy długości fal 265 nm. Zaletą tej metody dezynfekcji jest to, że nie zmienia się skład fizyko-chemiczny wody.

Źródłem promieniowania UV są kwarcowe lampy rtęciowe wysokociśnieniowe lub kwarcowe lampy argonowe niskociśnieniowe. Lampy te umieszczane są w ciągu technologicznym przez które przepływa woda.

Sterylizatory UV są szeroko stosowane na świecie do dezynfekcji wody w ujęciach lokalnych, hydroforniach, szpitalach, laboratoriach, zakładach produkcyjnych, rozlewniach wód mineralnych, przetwórniach spożywczych, piekarniach, cukierniach, na basenach, w domkach jednorodzinnych.

W basenach dezynfekcja promieniami UV umożliwia rezygnację z chlorowania wody. W oczkach wodnych zabezpiecza przed rozwojem glonów.Woda wypływająca ze sterylizatora jest gotowa do natychmiastowego użycia. Sterylizatory UV zapewniają najniższy koszt dezynfekcji wody.

Jesteśmy autoryzowanym dystrybutorem sterylizatorów UV firmy TMA.
Posiadamy pełną gamę żarników do lamp UV.

Elektrodejonizacja jest to metoda dejonizacji wody. W jednym module łączy ona elektrodializę i wymianę jonową na złożu mieszanym. W wyniku tego otrzymujemy całkowicie odsoloną wodę.

W procesie tym stosowane jest stałe pole elektryczne, które powoduje przemieszczanie się cząsteczek znajdujących się w wodzie.  Ujemne aniony przemieszczają się w kierunku anody (+ ), dodatnie kationy w kierunku katody (-).

Pomiędzy anodą a katodą rozmieszczone są dwie membrany jonowymienne, które pozwalają na przemieszczanie się odpowiednio naładowanym cząsteczkom.

Technologię taka stosujemy jako ostatni etap odsalania po procesach zmiękczania oraz odwróconej osmozy.

Zastosowanie:w przemyśle farmaceutycznym

• w przemyśle spożywczym
• w przemyśle kosmetycznym
• w przemyśle mikroelektronicznym
• w laboratoriach

W procesie wymiany jonowej usuwane są z wody substancje rozpuszczone. Technika ta wykorzystywana jest do oczyszczania wód przemysłowych, głównie stosowanych w energetyce, i wód chłodniczych, a jej celem jest zmniejszenie poziomu zasolenia wody do poziomu wymaganego przez odbiorcę. Do oczyszczania wody do picia stosowane mogą być tylko żywice jonowymienne posiadające atest PZH.

Na świecie istnieją zakłady uzdatniające wodę na potrzeby komunalne, w których stosuje się proces wymiany jonowej do zmiękczania wody oraz usuwania niektórych kationów lub anionów i związków organicznych. Duże wymagania jakości wody przeznaczonej do picia przy równocześnie zwiększającym się zanieczyszczeniu wód surowych spowoduje, iż ilość zastosowań wymiany jonowej w układach oczyszczania wody będzie się zwiększać.

W przeszłości jako wymieniacze jonowe stosowano zeolity i krystaliczne glinokrzemiany. Obecnie zastąpiono je żywicami jonowymiennymi, które charakteryzują się większą pojemnością jonowymienną i żywotnością.